بررسی رفتار فیزیکی چوب پلیمر استایرن در غلظت های مختلف مونومر

در این پژوهش اثر غلظت های مختلف مونومر حفره ای استایرن بر خواص فیزیکی چوب راش ایرانی بررسی گردید. نمونه های آزمون فیزیکی بر اساس استاندارد ASTM-D۱۰۳۷ تهیه گردیدند و به روش خلا-فشار، در پنج سطح غلظت۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد از مونومر اشباع شدند. پلیمریزاسیون مونومر تحت اعمال دما در آون در دو بازه زمانی ۲۴ ساعته، به ترتیب در دمای ۹۰ و ۱۰۳ درجه سانتی گراد انجام شد. جذب مونومر و پلیمر، تغییرات دانسیته، جذب آب، واکشیدگی و اثر ضدواکشیدگی اندازه گیری شد. بر اساس نتایج با افزایش غلظت، جذب مونومر و پلیمر افزایش یافت و در بالاترین سطح، جذب مونومر و پلیمر به ترتیب ۲۸۸/۳۸ و ۲۶ درصد گزارش گردید. با افزایش جذب پلیمر، دانسیته چوب از g/cm³ ۰/۳۶ در نمونه شاهد به g/cm۰/۹۱ در بالاترین سطح غلظت مونومر افزایش یافت که به کاهش فضای خالی در ساختار چوب پلیمر منجرشد. افزایش سطح جذب پلیمر، آب دوستی و تغییرات ابعاد نمونه های تیمار شده را کاهش داد، به طوری که پس از طولانی ترین زمان غوطه وری، جذب آب و واکشیدگی حجمی نمونه اشباع شده با مونومر به غلظت ۱۰۰درصد، در مقایسه با نمونه شاهد، ۶۴ و ۳/۴۵ درصد کاهش یافتند. بالاترین کارایی ضدواکشیدگی نمونه های اشباع شده با مونومر استایرن نیز، ۱۵۷/۵۶ درصد در بالاترین سطح غلظت گزارش گردید.

کلیدواژه ها:

استایرن ، چوب پلیمر ، رفتار فیزیکی ، جذب آب ، کارایی ضدواکشیدگی