تاثیر سرمایه روانشناختی و جو ارائه خدمات به کارکنان در تمایل به ترک شغل با توجه به نقش میانجی گری اشتیاق و رضایت شغلی

ترک خدمت کارکنان باتجربه و برخوردار از مهارت ها و توانائی های بالا می تواند برای سازمان بسیار هزینه ساز باشد. بنابراین، شناسایی عوامل موثری که می تواند تمایل به ترک شغل کارکنان را کاهش دهد، اهمیت فراوانی دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سرمایه روانشناختی و جو ارائه خدمات به کارکنان در تمایل به ترک شغل با توجه به نقش میانجی گری اشتیاق و رضایت شغلی بوده است. پژوهش حاضر از لحاظ جهت گیری و هدف پژوهش کاربردی و توصیفی، از لحاظ استراتژی های پژوهش پیمایشی و از لحاظ ماهیت همبستگی می باشد. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان دانشگاه گیلان بوده و شیوه نمونه گیری به صورت غیر احتمالی در دسترس است که با استفاده از فرمول کوکران ۲۸۳ نفر انتخاب شدند. جهت آزمون فرضیه های تحقیق از روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد جو ارائه خدمات و سرمایه روانشناختی بر اشتیاق شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین اشتیاق شغلی بر رضایت شغلی تاثیر مثبت و معنادار و بر تمایل به ترک خدمات تاثیر منفی و معناداری دارد. رضایت شغلی نیز بر تمایل به ترک خدمت تاثیر منفی و معنادار دارد. نقش میانجی گری اشتیاق شغلی و رضایت شغلی نیز تائید گردید. مدیران سازمان ها می توانند با تقویت عوامل تاثیرگذار بر اشتیاق شغلی از جمله جو ارائه خدمات و سرمایه روانشناختی، میزان تمایل به ترک خدمت کارکنان را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

سرمایه روانشناختی ، جو ارائه خدمات ، اشتیاق شغلی ، رضایت شغلی و تمایل به ترک خدمت