اسمعیل ابونوری - دانشگاه سمنان
حسن لاجورئی - دانشگاه سمنان

این مقاله با هدف معرفی مفهوم تاب آوری وآسیب پذیری اقتصادی و شناسایی شاخص های سنجش آن تهیه شده است. آسیب پذیری از ویژگی های ساختاری یک کشور بوده که منجر به افزایش نقاط ضعف اقتصاد در برابر شوک های برونزا می شود. تاب آوری اقتصادی به مفهوم توانایی سیاستی یک اقتصاد برای مقاومت در برابر شوک و بازیابی پس از اثرات شوک تعریف شده است. همچنین در این مقاله شاخص آسیب پذیری و تاب آوری اقتصادی کشورهای عضو اوپک برای دوره زمانی سال های ۲۰۱۳-۲۰۰۰ برآورد شده است. برآورد شاخص ها بر اساس متغیرهای منتخب بکار گرفته شده در سه مدل بریگوگلیو و همکاران (۲۰۰۸)، بورمن و همکاران (۲۰۱۳) و آنگیون و باتیس (۲۰۱۵) انجام و نتایج با یکدیگر مقایسه گردیده است. نتایج نشان می دهد که کشورهای قطر، امارات، کویت و عربستان دارای بالاترین میزان خالص تاب آوری می باشند. کشورهای آنگولا، عراق، ونزوئلا، لیبی و الجزایر دارای کمترین میزان شاخص خالص تاب آوری هستند، کشورهای ایران، نیجریه و اکوادر بر اساس این شاخص در میانه قرار دارند. همچنین تولید ناخالص داخلی سرانه کشورهای عضو اوپک با شاخص تاب آوری اقتصادی ارتباط مستقیم و با آسیب پذیری ارتباط معکوس دارد.

Economic Resilience, Vulnerability, OPEC Countries, Panel Data, تاب آوری اقتصادی, آسیب پذیری, کشورهای اوپک, داده های تلفیقی