سید کمال صادقی - دانشگاه تبریز
سکینه سجودی - دانشگاه تبریز
فهیمه احمدزاده دلجوان - دانشگاه تبریز

افزایش انتشار گاز­های گلخانه­ای و لزوم اتخاذ سیاست­های مناسب جهت کاهش آن و همچنین ضرورت دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر در کشورهای در حال توسعه­، توجه اکثر کشورها را به سمت انرژی­های تجدید­پذیر سوق داده است. در واقع انرژی­های تجدیدپذیر یک راه حل مناسب برای دستیابی به توسعه پایدار تلقی می­شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزایش مصرف انرژی تجدید­پذیر (RES)، بر تولید ناخالص داخلی (GDP) و انتشار گاز دی اکسیدکربن (CO۲) می­باشد. بر این اساس با استفاده از داده­های سری زمانی ایران (۲۰۱۲-۱۹۸۰) و بر مبنای ­الگوی خود رگرسیون ساختاری (SVAR) به تحلیل رابطه پویا میان سه متغیر انرژی تجدید­پذیر، رشد اقتصادی و انتشار CO۲ پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن می­باشد که بروز شوکی مثبت در مصرف انرژی تجدیدپذیر، منجر به افزایش رشد اقتصادی و انتشار CO۲ می شود، از طرفی تحلیل تجزیه واریانس نیز حاکی از آن است که سهم انرژی تجدید­پذیر در توضیح واریانس خطای پیش بینی GDP و CO۲ در سطح پایینی قرار دارد. از این رو با توجه به مزیت­های انرژی­های تجدید­پذیر توصیه می شود افزایش سهم این نوع انرژی از کل انرژی تولیدی کشور در افق کار سیاستمداران قرارگیرد.

Renewable Energy, Economic Growth, Carbon Dioxide Emissions, SVAR Model, Sustainable Development.  , انرژی های تجدید پذیر, رشد اقتصادی, انتشار دی اکسیدکربن, الگوی SVAR, توسعه پایدار.