جواد عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی جنگلداری
علیرضا صالحی - استادیار جنگلداری دانشکده ی کشاورزی دانشگاه یاسوج
مصطفی احمدوند - استادیارترویج کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج

سرمایه ی اجتماعی، یکی از مهم ترین شاخصه‌های رشد و توسعه ی هر جامعه‌ای به شمار می‌آید. و رفاه اجتماعی هسته مرکزی توسعه اجتماعی را شکل می دهد، با توجه به شرایط اقلیمی کشور، توجه فعالیت های بیابان زدایی بدلیل دستاوردهای مثبت اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و اکولوژیکی آن، امری غیر قابل انکار است. گونه گزشاهی(aphilla Tamarix) از جمله گونه های مقاوم به شرایط نامساعد اقلیمی و خاک بوده، و بدلیل رشد مناسب در این شرایط جنگل کاری های وسیعی از آن در مناطق روستایی جنوب جهت استفاده های سنتی و صنعتی از گذشته های دور بوجود آمده است. هدف این مقاله، بررسی سرمایه و رفاه اجتماعی در میان افراد دارای/ بدون گزکاری در روستای ناوبندی شهرستان لامرد در آبان 1389 بوده است. این پژوهش به روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. روایی ابزار پژوهش با استفاده از نظرات اساتید و کارشناسان و پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای سرمایه و رفاه اجتماعی به میزان 73/0و 72/0 برآورد شد. نتایج این پژوهش نشان داده است که بین سرمایه ی اجتماعی پاسخ گویان و متغیرهای شغل اصلی و داشتن/ نداشتن گز، رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد، ولی بین رفاه آنان و دیگر عوامل رابطه ی مثبت و معنی داری وجود ندارد. افزون بر این بین سرمایه اجتماعی و رفاه اجتماعی از نظر آماری معنی دار نمی باشد.

سرمایه اجتماعی، شهرستان لامرد، گزشاهی، رفاه اجتماعی، روستای ناوبندی