لیلا جامعی - M.A. Student of Clinical Psychology, Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran
محمدرضا زربخش بحری - Associate Professor, Department of Psychology, Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran

زمینه و هدف: پژوهش های زیادی درباره ارتباط سبک های فرزندپروری و عزت نفس انجام شده است، اما نقش کمالگرایی به عنوان میانجی در پیش بینی عزت نفس مورد غفلت واقع شده است؛ لذا هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی کمالگرایی در پیش بینی عزت نفس بر اساس سبک های فرزندپروری در دانشجویان دختر انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری دانشجویان دختر دانشگاه آزاد تنکابن بود که ۱۲۳ دانشجوی دختر دانشگاه به روش در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های سبک فرزندپروری بامیرند (۱۹۷۲) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) و پرسشنامه کمال گرایی هیل (۲۰۰۴) پاسخ دادند. و برای تحلیل داده ها از رویکرد معادلات ساختاری با نرم افزارهای SPSS۲۶ و PLS۳ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، مدل ساختاری شیوه های والدگری ادراک شده با عزت نفس از طریق میانجیگری کمال گرایی در دانشجویان برازش داشت. نتایج نشان داد تمامی مسیرها به غیر از مسیرهای آزادمنشانه و مستبدانه به عزت نفس و مسیر مقتدرانه به کمالگرایی منفی در دانشجویان معنادار بودند. همچنین اثر غیرمستقیم سبک­های فرزند پروری آزادمنشانه و مستبدانه بر عزت نفس از طریق کمالگرایی منفی به ترتیب برابر  ۲۲۳/۰- و ۲۰۷/۰- ، اثر غیر مستقیم سبک­های فرزندپروری آزادمنشانه، مستبدانه و مقتدرانه بر عزت نفس از طریق کمالگرایی مثبت به ترتیب برابر  ۲۰۵/۰- ، ۲۰۴/۰-  و ۲۶۱/۰ به دست آمد که از لحاظ آماری معنادار بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان از طریق کمالگرایی و سبک های فرزندپروری عزت نفس فرد را پیش بینی کرد.

parenting styles, self-esteem, perfectionism, سبک های فرزندپروری, عزت نفس, کمال گرایی