فضیلت علویه - کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای، وزارت کشور، استانداری فارس، فرمانداری ویژه لارستان

خیزش ها و تحولات در منطقه خاورمیانه عربی و شمال آفریقا، از ژانویه ۲۰۱۱ که با اعتراضات تونس آغاز شد، موجی از درخواست ها و مطالبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی اقشار مختلف مردم را در برگرفت و سپس به سایر کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا ازجمله مصر سرایت نمود و به سقوط رژیم حسنی مبارک پس از سه دهه حکومت منجر گردید. مهمترین درخواست های معترضین و گروه های سیاسی مخالف مصر شامل کنار رفتن حسنی مبارک از قدرت، اصلاح قانون اساسی و برگزاری انتخابات آزاد و دموکراتیک، فضای باز سیاسی و آزادی بیان و اصلاحات اقتصادی بود؛ و درنهایت بعد از ۱۸ روز مقاومت مردمی در مصر، با استعفای حسنی مبارک در روز ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ سرانجام انجامید. این تحولات که موسوم به بهار عربی شد در مصر منجر به تغییر اساسی، تحقق مطالبات مردم و افزایش مشارکت سیاسی مردم شد. بااین وجود بعد از گذشت چند سال بهار عربی به خزان عربی تبدیل شد و مصر نیز از این قاعده مستثنا نبوده است. در این راستا این مقاله با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و روش کتاب خانه ای درصدد است که به این سوال پاسخ دهد که دموکراسی سازی در مصر پس از تحولات سیاسی سال ۲۰۱۱، با چه چالش های ساختاری مواجه بوده است؟ در پاسخ به این سوال به نظر میرسد که مهمترین چالش های سیاسی دموکراسی در مصر را می توانهاقتدارگرایی دولت، حامی گرایی،وابستگی به قدرت های خارجی، محرومیت سیاسی و دموکراسی ظاهری دانست.

دموکراسی، مصر، اقتدارگرایی، حامی پروری، محرومیت سیاسی