پیوستار نمادپردازی آوایی در اشعار نزار قبانی؛ بر پایه نظریه هینتون

تصویرگونگی که پیوند انگیخته دال و مدلول را نشان می­دهد، به عنوان عاملی برون­زبانی، ساختار زبان را متاثر از ادراک حسی انسان از جهان خارج می­داند. این اصل نشانه­شناختی، از مهم­ترین ارکان زیبایی­شناسی و عمده­ترین ابزارهای انتقال معنا در شعر نزار قبانی به شمار می­رود؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که در چارچوب نظریه نمادپردازی آوایی هینتون و همکارانش، سطوح گوناگون تصویرگونگی آوایی در اشعار قبانی بر روی پیوستاری از بالاترین تا پایین­ترین درجه شفافیت ترسیم شود. نتایج پژوهش نشان می­دهد گونه­های مختلف نمادپردازی آوایی در سروده­های این شاعر عبارت اند از: عینی، تقلیدی، ترکیبی و قراردادی. در قصاید او نشانه­های عینی شامل اصوات عاطفی و عبارت­های ندا، تعجب و ...، دارای بیشترین میزان تصویرگونگی هستند. پس از آن به ترتیب، نمادهای تقلیدی در قالب الفاظ نام­آوا، نشانه­های ترکیبی که به صورت تکرار واکه یا همخوانی خاص مشاهده می­شوند و نمادهای قراردادی که با توالی واج­های معین شکل می­گیرند، در جایگاه­های دوم، سوم و چهارم پیوستار قرار می­گیرند.

کلیدواژه ها:

تصویرگونگی ، شفافیت ، تیرگی ، هینتون ، نزار قبانی