بررسی اثر ورزش درمانی و دستگاه اولتراسوند در درمان عصب آسیب دیده اولنار

درمان های فیزیکی و تمرینات مختلفی برای درمان اعصاب آسیب دیده حرکتی وجود دارد اما پژوهش کارآزمایی بالینیبرای مقایسه این روش ها وجود ندارد. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر درمان روش های اولتراسوند تراپی و تمریناتورزشی بر روی اعصاب اولنار انجام شده است. این کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی دوسوکور در کلینیک نوبهار استانکرمانشاه در سال ۱۴۰۰ انجام شده است. ۱۶ نفر با محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ سال از افرادی که داری مشکل عصبی اولناربودند توسط پزشک متخصص به این کلینیک که جهت درمان معرفی شده بودند انتخاب شدند. جهت آغاز درمان به دو گروه۸ نفره تقسیم شدند. یک گروه تحت درمان با روش تمرینات ورزشی به مدت ۸هفته و هر هفته ۳جلسه قرار گرفتند و گروهدیگر با روش اولتراسوندتراپی در طول ۸هفته و هر هفته ۳ جلسه با فرکانس ۱مگاهرتز، نوع مداوم و شدت ۱/۵ وات بر ثانیهو مدت زمان ۱۵ دقیقه مورد معالجه قرار گرفتند. از پرسشنامه بوستون و شاخص درد VASقبل و بعد از درمان برای آگاهیاز تغییرات استفاده شد. مقایسه داده های بدست آمده از پرسشنامه بوستون و شاخص درد نشان داد که هر دو روش اولتراسونددرمانی و تمرینات ورزشی در کاهش درد و شدت علائم و افزایش قدرت گرفتن دست و قدرت انگشتان و بهبود وضعیتعملکردی موثر هستند، گرچه تاثیر روش اولتراسوند درمانی بر کاهش درد و شدت علائم، افزایش قدرت دست و انگشتان وبهبود وضعیت عملکردی بیشتر بوده و نتیجه بهتری را برای بیماران به ارمغان آورده است. بر همین اساس توصیه میشودکه برای درمان عصب اولنار از اولتراسوند درمانی و تمرینات ورزشی استفاده شود، بخصوص روش اولتراسوند درمانی که دراین پژوهش مشخص شد که یک روش درمانی عالی برای بهبود وضعیت اعصاب دست میباشد.

کلیدواژه ها:

ورزش درمانی ، اولتراسوند درمانی ، عصب اولنار ، شدت درد ، قدرت دست ، وضعیت عملکردی