مقایسه رفتار بیومکانیکی یک بخش حرکتی از ستون فقرات کمری شخص سالم و بیمار دچار دیسک تخریب شده در حرکات مختلف روزانه

کمردرد دومین بیماری شایع جهان و یکی از عل ل اصلی ناتوانی در سطح جهانی است؛ در طی چند دهه گذشته، تحقیقات قابل توجهی برای تعیین روشهای درمانی با بیشترین احتمال موفقیت انجام شده است؛ به طور کلی کمردرد به دلیل تحلیل رفتن دیسک بین مهره ای که دارای یک بافت فیبری- غضروفی است و نقش کلیدی در محافظت و انعطاف پذیری ستون فقرات ایفا میکند، ایجاد میشود. در سالهای اخیر، روش المان محدود، به عنوان ابزاری کارآمد و موثر در جهت کمک به تحقیق در مورد شرایط مربوط به کمر درد و ستون فقرات ظاهر شده است؛ بر این اساس مطالعه حاضر با مدلسازی المان محدود جهت بررسی رفتار بیومکانیکی دو مدل سالم و بیمار که دچار دژنراسیون دیسک بین مهره ای بوده است، در جهت پیشبرد تحقیقات در خصوص علل وجود این بیماری شایع، گام موثری برداشته است. به منظور مدلسازی بخش حرکتی در این مطالعه از سی تی اسکن دو فرد مختلف استفاده شده که یکی سالم و بدون هیچ گونه عارضه ای و دیگری دچار دیسک تخریب شده است. هر دو مدل تحت بارگذاریهای مختلف روزانه در شرایط استاتیکی مورد آزمایش قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصله میتوان دریافت که فرد دچار این عارضه دارای دامنه حرکتی محدودتر از حالت استاندارد و همچنین فشار نوکلئوس کمتر است که در نهایت سبب فشار بیشتر به آنالوس شده و منجر به بیرون زدگی خواهد شد. نیروی مفاصل فاست هم در مدل دژنره شده بیش از مقدار نرمال است. این نتایج نشان دهنده اهمیت هندسه ستون فقرات بر عملکرد آن است.

کلیدواژه ها:

بیومکانیک ستون فقرات ، تحلیل اجزاء محدود ، دژنراسیون دیسک بین مهره ای ، محدوده حرکتی