رابطه بین ابعاد ذهنیت فلسفی با سبک تصمیم گیری مدیران در مدیریت شهری

خلاصه انسان همواره با چالش ها، موقعیت ها و شرایط مختلفی مواجه می شود که هر لحظه نیاز به تصمیم گیری به موقع و سنجیده دارد. لزوم مواجهه درست و اصولی با این مسائل، برخورداری از تفکر خلاق و پویاست. آرنولد گریز معتقد است که فلسفه بر درک وسیعتر و ارتباطی کلی تر تاکید دارد. اسمیت، ذهنیت فلسفی را توانایی ها و ویژگی های ذهن می داند که فرد را در تفکر صحیح کمک می نماید و او را به قضاوتهای صحیح داشتن عادت می دهد. ذهن فلسفی، فرد را آماده می کند که با تفکر درست و منطقی پدیده ها را شناسایی نماید، ذهنیت در سطح بالای فلسفی شانس مدیر را در دیدن مسائل بطور عینی و ویژه خود براساس هدفهای دراز مدت، تعمیم خلاق، عقاید اصولی و طیف وسیع انتخابهای رویاروی مدیر در تصمیم گیری های مدیریتی افزایش می دهد. تصمیم گیری، یک رفتار یا فعالیت است که از مساله یابی آغاز شده، به اتخاذ تصمیم یا اقدام می انجامد. یعنی به رفتاری منجر می شود که هدفمند است. این رفتار هدفمند برخاسته از نگرش و ادراک فرد تصمیم گیرنده است و نگرش و ادراک او نیز بر پایه مفروضاتی شکل می گیرد که در ذهن نشانده است. با توجه به اهمیت سبک تصمیم گیری مدیران و نقش آن در ذهنیت فلسفی آنها و اهمیت آن در ارتقای بهره وری سازمانها، ذهنیت فلسفی می تواند شرایط و بستر مناسبی را برای سبک تصمیم گیری فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مدیریت شهری ، ذهنیت فلسفی ، مدیر ، تصمیم گیری.