تخمین ضریب دبی سرریس لبه تیز واقع بر کانال دایروی با استفاده از ماشین آموزش نیرومند خود تطبیقی

سرریز ها به شکل های مختلفی از قبیل مستطیلی و مثلثی و دایروی برای اهداف مختلفی از قبیل کنترل و اندازه گیری جریان در داخل کانالهای باز مورد استفاده قرار می گیرند به منظور طراحی مناسب یک سرریز تعیین ضریب دبی آن از اهمیت قابل توجهی برخوردار است .  در این مطالعه ضریب دبی سرریزهای لبه تیغ واقع بر کانال های دایروی با استفاده ازELM -SaE  مدل سازی شد. همچنین برای بررسی قابلیت مدلهایELM -SaE از شبیه سازی مونت کارلو استفاده شد. این در حالی است که روش اعتبارسنجی متقابل برای اعتبارسنجی مدل های عددی به کار گرفته شد. با توجه به پارامترهای ورودی ۴ مدل ELM -SaE معرفی شد. تجزیه و تحلیل نتایج عددی نشان داده که مدل برتر ضریب دبی را به عنوان تابعی از  عدد فرود (Fr ) و نسبت قطر کانال دایروی به ارتفاع تاج سر ریز ( D/P ) شبیه سازی کرد که برای مدل برتر یک رابطه ارائه شد. مقادیر خطای میانگین قدر مطلق نسبی ( MARE ) ، خطای ریشه میانگین توانهای دوم ( RMSE ) و ضریب تبیین (R۲ ) برای مدل برتر به ترتیب برابر محاسبه گردید.

کلیدواژه ها:

کانال دایروی ، سرریز لبه تیز ، شریب دبی ، ماشین آموزش نیرومند ، الگوریتم خود تطبیقی