نقش تعاون و دگریاری در مدیریت اجتماعی ائمه

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 135

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICISME02_053

تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

تعاون نوعی همکاری اجتماعی ، اقتصادی و نظامی است، که در آن افراد یا گروه های متفاوت در به صورت اشتراکی در کنار هم برای یک هدف فعالیت می کند. این نوع همکاری در نظام اقتصادی ایران به عنوان سومین نوع همکاری اقتصادی پس از اقتصاد دولتی و خصوصی پذیرفته شده است. اما در صدر اسلام، تعاون یکی از راهکارهای مدیریت اجتماعی ائمه اطهار برای حکومت و پرورش افراد به شمار می رفته است. هدف از این مقاله بررسی نقش تعاون و دگریاری در مدیریت اجتماعی ائمه اطهار است. دلیل اهمیت موضوع بررسی علاقمندی اجتماعی وافر افراد حقیقت گرا به رفتارهای سازمانی ویژه اجتماعی ائمه اطهار در قرون اولیه اسلامی بوده است. یافته های این پژوهش کتابخانه به چگونگی عملکرد ائمه با راهکارهای دگریاری و تعاون در جامعه اسلامی می پردازد.

نویسندگان

مهدی یاراحمدی

مدرس گروه الهیات دانشگاه پیام نور، اهواز

آمنه بهاری

مدرس گروه الهیات دانشگاه پیام نور، اهواز