اسباب میراث در فقه امامیه و فقه حنفیه

ارث در دین اسلام دارای موجباتیاست که در واقع ان موجبات تعیین کننده و جهت دهنده ارث شناخته می شود.یکی از این موجبات اسباب ارث میباشد که در عدم تحقق ان وارث مستحق ارث شناخته نمی شود جز ان کسانی که از راه های غیر از اسباب ارث شریعت اسلام انان را مستحق متروکه میداند اما ایینکه این اسباب ارث کدام ها هستند و دیدگاه امامیه و حنفیفه در این مورد چیست ؟این مقاله به پاسخ مسئله فوق می پردازد و بیان می دارد که اسباب ارث از دیدگاه امامیه در قدم نخست به دو دسته نسبی و سببی تقسیم می شود که دارای سه طبقه از وارثان است و ارث در میان شان به اساس قاعده الاقرب یمنع الابعد تقسیم می گردد.اسباب سسبی به زوجیت و لاعتق و لائضمان جزیره و ولائ امامت تقسیم می شود که تنها زوجیت می تواند با هر یک از طبقات وارثین نسبی جمع شود اما بقیه اسباب سببی (ولائ عتق ضمان جزیره و امامت)در مرثیه بعد از وارثین نسبی و زوجیت قراردارند که هنگام وجود طبقه نزدیکتر طبقه دورتر مستحق میراث نمی گردد.

کلیدواژه ها:

ارث&quot ، ، &quot ، اسباب &quot ، ، &quot ، ارث&quot ، ، &quot ، فقه حنفیه