هاجر رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی نیروی انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
نادر شهامت - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

ارزشیابی به عنوان یکی از ابزارهای ارتقاء کیفیت این امکان را فراهم می سازد تا نقاط قوت و ضعف برنامه ها مشخص گردند و با تقویت جوانب مثبت و رفع نارسایی در ایجاد تحول و اصلاح گردش کار، گام های مناسبی برداشته شود. ارزشیابی به عنوان یکی از مراحل مهم فرایند برنامه ریزی در ابعاد مختلف از جمله برنامه ریزی آموزشی محسوب می شود تا کنون الگوها و روش های مختلفی برای انجام آن طراحی و پیشنهاد شده که یکی از کامل ترین آنها که به الگوی سیپ (cipp) معروف است توسط استافیل بیم طراحی و ارایه گردیده است. این الگو از دسته الگوهای مدیریت گرا بوده که مدیران و تصمیم گیران با استفاده از بررسی های پیمایشی، پرسشنامه ای و مصاحبه و به منظور اثربخشی و کنترل کیفیت از آن استفاده کنند. این الگو ، ملاکهای اعتبار درونی و اعتبار بیرونی ، پایانی و عینیت ، مرتبط بودن ، وسعت عمل ، متناسب بودن با شرایط زمانی ، قابلیت نفوذ و کارآئی مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین وجود نظام ارزیابی اثربخش که با توجه به تنوع ماموریت، راهبرد، ساختار و نیروی انسانی قادر باشد تا برنامه ها را منطبق بر نیازمندی های دانشی و با دقت قابل قبولی ارزیابی نماید بسیار حائز اهمیت است. استفاده از الگوی سیپ برای شناسایی نقاط قوت وضعف فرآیندهای سازمانی توصیه می شود چرا که نتاج حاصل از آن را در بهبود عملکردها موثر می دانند.

ارزشیابی، الگوی سیپ، نتایج، آموزش