بررسی اثر بخشی زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر (IBCT) بر بازسازی و ارتقا رابطه زناشویی زوجین

بسیاری از افراد در تمام فرهنگها در محلهای از زندگی وارد رابطه زناشویی میشوند. زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر ازجمله درمان هاییاست که بر جنبه های مختلف تعاملی توجه دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر بر بازسازی و ارتقا رابطه زناشویی زوجین انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره منطقه ۶ شهر تهران است. نمونه پژوهش شامل ۸ زوج ۱۶) نفر) مراجعه کننده است که با توجه به نمره پرسشنامه سازگاری زناشویی در دسته ی زوج های پریشان قرار گرفتند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه نا همزمان استفاده شد. و پروتکل درمانی زوج درمانی در دو تا سه مرحله خط پایه، ۱۶ جلسه مداخله ۴۵دقیقه ای و پیگیری سه ماه ه اجرا شد و آزمودنی ها به پرسشنامه الگوهای ارتباطی پاسخ دادند و درصد میزان بهبودی در متغیر الگوهای ارتباطی در زوجهای مطالعه شده ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر ، رضایت زوجین ، سازگاری زناشویی ، ارتقا رابطه زناشویی زوجین