جواد عابدینی طرقبه - سازمان بازیافت و تبدیل مواد شهرداری مشهد
علی آدینه نیا - سازمان بازیافت و تبدیل مواد شهرداری مشهد
فاطمه عباسی - اداره کل استاندارد و تحقیقات صنعتی خراسان رضوی

اولین پلاستیک سنتزی، رزین فنل– فرمالدهید بودکه درسال 1907 طی یک واکنش پلیمریزاسیون تراکمی تولید شدواز آن پس سنتز پلاستیک های متنوع افزایش یافت بطوریکه امروزه کاربرد پلاستیک ها در زندگی روزمره جایگاه ویژه ای یافته واستفاده از آنها رو به گسترش است. با توجه به عدم تجزیه این مواد پلیمری در طبیعت، پیامدهای استفاده بی رویه از آنها به یک مفصل زیست محیطی تبدیل شده است .لذا استفاده از پلاستیک های تخریب پذیرکه عمدتاً منبع گیاهی دارند در کنار توجه به مباحث مدیریت پسماند، صنایع تبدیلی و تفکیک از مبداء قابل بحث است . یکی از این پلیمرهای زیستی پلی هیدروکسی آلکانوات (PHA) است که عموماً از زیر واحد بتاهیدروکسی آلکانوات بواسطه مسیر بیوسنتزی ساده با 3 آنزیم از استیل کوآنزیم A ساخته می شود. در این مقاله به بررسی چنین پلیمرهایی پرداخته شده و تاریخچه، ویژگیها، تجزیه پذیری و کاربرد آنها مورد بحث قرار گرفته است. در ایران استانداردی در زمینه ویژگیهای این نوع پلاستیک ها در حال گردآوری و تدوین است که در این تحقیق به مطالب اصلی آن نیز اشاره شده است. در این استاندارد تعاریف واصطلاحات مرتبط، حد مجاز فلزات سنگین در کشورهای مختلف و شرایط تجزیه پذیری بررسی شده است. استانداردهای مختلف دیگری در این زمینه قابل بررسی است که مهمترین آنها عبارتند از : ISO 472، ASTM D 5338، ISO20200، ISO16929 و ASTM 6400 و ... .هدف خروجی از این تحقیق بررسی و امکان سنجی تولید گسترده چنین پلاستیک هایی است که جایگزین مناسبی برای پلاستیک های معمول بوده و قابل تبدیل به کمپوست می باشند.

پلاستیک، پلیمر،تخریب پذیر، پلی هیدروکسی آلکانوات، استاندارد