لیلا احدی - مهندسی کشاورزی ( باغبانی )

در محیط پویا و رقابتی امروز، سازمان ها به شدت به افزایش توانمندی های نوآوری خود نیاز دارند و این مهم تنها در سایه توجه به منبع ارزشمند دانش و قابلیت خلق و به کارگیری آن حاصل می گردد. نوآوری سازمانی بدون وجود مدیریت دانش مشارکتی و پویا ظهور پیدا نخواهد کرد و به همین دلیل نفس وجود مدیریت دانش، اهمیت خیلی زیادی برای سازمان ها پیدا کرده است. سیستم های مدیریت دانش سنتی، عمدتا در پی تسخیر دانش صریح و آشکار به صورت رسمی و نظام مند بوده و در بازکردن قفل های دانش ضمنی و پنهان موجود در ذهن افراد، موفق نبوده اند.هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت دانش و کارآفرینی اجتماعی با نوآوری سازمانی کارکنان هلال احمر استان بوشهربود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از کلیه کارکنان هلال احمر استان بوشهربا تعداد ۶۰۰ نفر که طبق جدول مورگان تعداد ۲۴۳ نفر با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های مدیریت دانش پاتریک، همکاران (۲۰۰۹) با ۳۸ سوال، پرسشنامه کارآفرینی اجتماعی (۱۳۹۰) با ۴۳ سوال و پرسشنامه نوآوری سازمانی آمید و همکاران (۲۰۰۹) با ۱۷ سوال و پایایی به ترتیب ۰/۸۴۹، ۰/۸۸۹ و ۰/۸۸۱ میباشد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین مدیریت دانش و کارآفرینی اجتماعی با نوآوری سازمانی کارکنان رابطه معناداری وجود داشت. همچنین نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد که ۷۶ درصد از تغییرات نوآوری سازمانی توسط سه بعد مسئولیت پذیری و خلق کار شبه بازاری و فرایند نوآوری؛ و ۳۰ درصد از تغییرات نوآوری سازمانی توسط بعد نگهداری دانش قابل پیشبینی بود.

مدیریت دانش، کارآفرینی اجتماعی، نوآوری سازمانی.