رابطه خشونت خانگی علیه زنان با احساس امنیت در خانه و عوامل موثر بر آن (مطالعه موردی زنان ۴۵ -۲۰ سال شهر سیرجان )

این پژوهش باهدف بررسی رابطه ی خشونت علیه زنان با احساس امنیت در خانه و عوامل موثر بر میزان خشونت خانگی رفته است.چارچوب نظری از رهیافت ترکیبی در حوزه خشونت خانگی، از نظریه هایی چون منابع، یادگیری اجتماعی، جامعه پذیری جنسیت، نظریات فمینیستی و حوزه امنیت از دیدگاه گیدنز (امنیت وجودی) استفاده شده است.این تحقیق،از روش پیمایش کاربردی بهره برده است؛ جامعه آماری آن شامل زنان ۲۰ تا ۴۵ سال ساکن شهر سیرجان در سال ۱۳۹۹ بوده است.حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، برابر با ۳۸۱ نفر و شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای با استفاده از تکنیک پرسشنامه خود محقق ساخته، اطلاعات از پاسخگویان جمع آوری شده است.نتایج نشان میدهد که از بین انواع خشونت علیه زنان (مالی، جسمی، جنسی، اجتماعی، عاطفی، کلامی و روانی)، خشونتهای عاطفی، کلامی و روانی شایع ترین نوع خشونت علیه زنان در این شهر بوده است، همچنین احساس امنیت زنان در خانه در سطح متوسط و رو به پایین ارزیابی شده است؛رابطه بین انواع خشونت و احساس امنیت زنان در خانه بهصورت منفی و معکوس به دست آمده که نشان از بالا رفتن هر یک از انواع خشونت است،درنتیجه میزان احساس امنیت در خانه کاهش می یابد.نتایج رگرسیون حاکی از آن است که از میان متغیرهای اثرگذار نگرش مردسالاری،پایگاه اقتصادی و اجتماعی زنان،تجربه و مشاهده خشونت، تحریک روانی شوهر) بر خشونت، متغیر نگرش مردسالارانه (پدرسالاری) با مقدار بتای ۰/۵۰ بهطور مستقیم بیشترین تاثیر را به صورت مستقیم بر خشونت علیه زنان دارد.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت در خانه ، خشونت خانگی ، مردسالاری ، زنان