اعظم حبشی زاده - کارشناس ارشد پرستاری گرایش مدیریت پرستاری)
زهره ونکی - دکترای تخصصی پرستاری، دانشیار)
مجید جنتی - کارشناس ارشد الهیات
مریم امیرفخریان - کارشناس آموزش)

مقدمه: از اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 رضایتمندی بیماران مورد توجه قرار گرفته است . دراین مطالعه سعی شده است تا با توجه به اهمیت رضایت بیماران که ملاک ارزشمندی در نشان دادن کیفیت مراقبت پرستاری می باشد و روحیه پرستاران به عنوان عاملی که مؤثر در کیفیت مراقبت است، ارتباط بین این دو عامل را سنجید. مواد و روشها : این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی است که در یکی از بیمارستانهای آموزشی شهر تهران صورت گرفت. از بین بخشهای داخلی-جراحی بیمارستان تعداد هشت بخش ( 4 بخش داخلی و 4 بخش جراحی ) بصورت تصادفی انتخاب شد . تمام پرسنل پرستاری بخشهای مورد مطالعه در مطالعه شرکت نمودند . در گروه بیماران تعداد 50 نمونه که از نظر برخی ویژگیها مانند سن، جنس، سابقه بستری، تعداد دفعات بستری و ... یکسان بودند بصورت در دسترس انتخاب شدند. دادهها بر اساس تکمیل 2 پرسشنامه 1- روحیه پرستاران و 2- رضایت بیماران حاصل شد. اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماریspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت ارتقاء روحیه کاری پرستاران و افزایش رضایت بیماران از وظایف مدیران پرستاری است. بر مدیران است تا با توجه به عوامل مؤثر بر روحیه پرستاران و بهبود هویت سازمانی پرستاران، آنان را در جهت انجام وظایف خویش حمایت نموده تا شاهد مزایایی چون ارتقاء کیفیت مراقبت و بدنبال آن افزایش رضایت بیماران باشیم.

روحیه پرستار، رضایت بیمار، مدیریت پرستاری ، کیفیت مراقبت ، هویت سازمانی