بهره برداری بهینه از یک سیستم مبتنی بر انرژی نو برای تامین انرژی

تامین برق و پوشش تقاضا یک مسئله مهم در بهره برداری از سیستم های قدرت است. اصولا بهره برداری زمانی معنای واقعی خود را پیدا می کند که مشترکین شبکه، تامین شوند و خاموشی به حداقل خود برسد. حال وقتی صحبت از بهره برداری بهینه از یک سیستم مبتنی بر انرژی نو برای تامین انرژی می شود، بدین معنا است که شرایطی اتخاذ شود تا از منابع انرژی تجدیدپذیر در تامین الکتریسیته مورد نیاز استفاده شود. این کار به دلیل پاسخ به نگرانی ها و چالش های موجود بر سر راه تامین برق به شیوه توسعه نیروگاه های سنتی است. ازاین رو در این تحقیق ضمن توجه به این نگرانی ها و دغدغه ها و ضرورت استفاده از منابع انرژی نو برای تامین برق، بهره برداری بهینه از یک سیستم مبتنی بر انرژی نو در حالت جزیره ای نیز بررسی می شود. منظور از حالت جزیره ای بهره برداری از مجموعه ای مشتمل بر چندین نوع منبع انرزی نو می باشد که در یک منطقه دور افتاده روستایی صعب العبور واقع است که امکان توسعه و رساندن شبکه سراسری به آنجا .وجود ندارد و اصولا منفصل از شبکه سراسری بهره برداری می شود. ملاک های بهره برداری بهینه و روش بهینه سازی در این ارتباط مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انرژی های نو ، بهره برداری از شبکه برق ، پوشش بار ، کمترین خاموشی ، هزینه مینیمم