بصیرا کرمانی زاده - Dept. of Soil Sci., College of Agric., Univ. of Zabol, Zabol, Iran
احمد غلامعلی زاده آهنگر - Dept. of Soil Sci., College of Agric., Univ. of Zabol, Zabol, Iran
سید کاظم صباغ - Dept. of Plant Protec., College of Agric., Univ. of Zabol, Zabol, Iran
علیرضا سیروس مهر - Dept. of Agron. and Plant Breed., College of Agric., Univ. of Zabol, Zabol, Iran

این تحقیق به منظور ارزیابی اثرهای مستقیم کودهای آلی و بیولوژیک بر عملکرد و میزان جذب عناصر غذایی دو رقم گندم بومی منطقه سیستان، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام شد. فاکتور کود در ۸ سطح ]ورمی کمپوست (F۱)، ورمی کمپوست+ کمپوست (F۲)، ورمی کمپوست+ میکوریز (F۳)، ورمی کمپوست+ میکوریز+ کمپوست (F۴)، کمپوست (F۵)، کمپوست + میکوریز (F۶)، میکوریز (F۷) و نمونه شاهد (عدم کاربرد کود، F۸)[ به همراه دو رقم گندم بولانی ((C۱ و کراس بولانی (C۲) در نظر گرفته شد. نتایج بررسی اثر متقابل تیمارها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (۱۳/۱ گرم در گلدان) از ترکیب تیمارهای میکوریز و کراس بولانی (F۷C۲) به دست آمد. برای درصد نیتروژن جذب شده توسط گندم، ترکیب­های تیماری کمپوست + میکوریز و کراس بولانی (F۶C۲) و ورمی کمپوست+ کمپوست و کراس بولانی (F۲C۲) مناسب­تر هستند. بیشترین درصد پروتئین (۲۷/۱۰ درصد) نیز از ترکیبات F۶C۲ و F۲C۲ به­دست آمد. به طور کلی، ترکیب­های کودی F۶C۲ و F۲C۲ برای رقم های گندم بولانی و کراس بولانی مناسب به نظر می رسند.

Wheat, Organic fertilizer, Vermicompost, Mycorrhiza, Compost, گندم, کود آلی, ورمی کمپوست, میکوریز, کمپوست