ارزیابی نشست سطح زمین ناشی از حفاری تونل با استفاده از پارامترهای تونل زنی سپری و روابط اصلاح شده Peck

احداث سازه های زیر زمینی در محیط های تاریخی شهر نیازمند پیش بینی دقیق تغییر مکان های زمین به منظور جلوگیری از آسیب یا تقبل کردن اقدامات پیشگیرانه می باشد. روش های تجربی پیش بینی جابجایی های زمین در شرایط بکر (Peck, ۱۹۶۹; Attwell and Woodman, ۱۹۸۲) به طور متداول استفاده می شود. در این مطالعه روابط اصلاح شده Peck بر اساس پارامترهای گپ پیشنهاد شده است که از سه فاکتور تکنولوژی تونل زنی سپری تشکیل شده است و شامل نرخ پر شدن دوغاب، نسبت انحراف (خروج از مرکزیت) سپر و نسبت فشار نگهدارنده در جبهه حفاری می باشد. کنترل محدوده پارامترهای تونل زنی سپری (SPT) بر اساس حداکثر نشست سطح (MSS)، مقدار انحنا و شیب مجاز منحنی نشست پیشنهاد شده است. در مجاورت میراث تاریخی، مقدار MSS و شیب و انحنا منحنی نشست عرضی در مجاورت سازه های تاریخی کمتر از ۱۵ میلیمتر و ۵/۰% است، برای مقاطع معمولی این مقادیر بترتیب کمتر از ۳۰ میلیمتر و ۳% است.

کلیدواژه ها:

روابط اصلاح شده Peck ، پارامترهای تونل زنی سپری ، نرخ پر شدن دوغاب ، فشار نگهداری در جبهه حفاری ، انحراف سپر ، پارامتر گپ اصلاح شده