نشانه شناسی غزلی از مولانا و شعر «الفبای درد» سروده قیصر امین پور
محل انتشار: پنجمین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 162
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ADABICONF05_094
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
مولانا جلال الدین بلخی (۶۰۴-۶۷۲ق) ازشاعران وعارفان بزرگ ایرانی است . درک مفاهیم غزلیات مولوی برای کسانی که اشنایی کمتری با ذهن وزبان او دارند دشوار است . وجود اصطلاحات عرفانی وسعت اطلاع او از دانش های گوناگون شرعی ، مسائل ادبی وفرهنگ عمومی اسلامی از دلایل این امر شمرده می شوند .پژوهش حاضر باعنوان «نشانه شناسی غزلی از مولانا » به واکاوی نشانه های عرفانی وادبی دریکی ازغزل های مولانا به مطلع :»ای رستخیز ماگهان ، وی رحمت بی منتها ای آتشی افروخته درپیشه اندیشه هاوجود واژه های « آتش ، جان ، حاجب ، خاموش ، خورشید ، رحمت ، رنگ، زندان ، ساقی، سکر، طالب، عقل ، » به عنوان نشانه های عرفانی و« قافیه میانی » «مجازواغراق» «زنجیره های باهم آیی» « غلبه وجه تفسیری» «بهره گیری هنرمندانه ازبحورعروضی » و«غنای موسیقی کناری» به عنوان بخشی از نشانه های ادبی در این غزل از یافته های این مقاله است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید لطیفی
دبیر زبان و ادبیات فارسی استان خوزستان
مهناز سعیدی
دبیر زبان و ادبیات فارسی استان خوزستان
سعید بنداوی
دبیر زبان و ادبیات فارسی استان خوزستان