عبدالامیر آمون - علوم قرآن و حدیث (تفسیر قرآن کریم)

مهم ترین بعد غفلت آدمی، غفلت وی از خود است، زیرا غفلت از خویش تباه کننده سرمایه وجود است و بزرگترین دشمنی است که که راه را برای تاخت و تاز هر دشمن درونی و بیرونیهموار می کند. انسانی که از خویش غافل باشد، خود را ارزان می فروشدو به سهولت توسط بیگانگان تباه می شود. شناخت عوامل و زمینه های پیدایی و پایداری غفلت، در پیشگیری و درمان آن، ضروری است. هر مرتبه ای از غفلت، معلول عوامل خاصی است و هر بعدی از آن برخاسته از زمینه های معینی است. شناخت دقیق این عوامل و زمینه ها، شرط پیشگیری و درمان غفلت است. زیرا تغییر رفتار فرد غافل به دو طریق میسر است. رفع عوامل و زمینه های پیدایی غفلت، و مهار کردن آنها در صورت اینکه قابل رفع نباشند. قوه شناخت آدمی، ارتباط معرفتی او را نسبت به خود و محیط خود برقرار می کند. انسان بوسیله چنین موهبتی، به جهان هستی علم پیدا می کند، اما در بکار بردن قوه شناخت، همیشه موفق نیستیم بلکه در مواقعی بدون تردید، خطا می کنیم. چیزی را نمی بینیم و یا چیزی را وارونه می یابیم. بنابراین، انسان در کسب آگاهی مصون از خطا نیست.