تحلیل کالبدی- فضایی مناطق شهری همدان بر اساس تلفیق شاخص های رشد هوشمند

توسعه جدید شهری از طریق تثبیت و احیای محله­های موجود می­پردازد؛ در واقع رشد هوشمند یک تئوری برنامه ریزی است که بر جلوگیری از گسترش پراکنده شهر تاکید دارد.این پژوهش برخورداری مناطق چهارگانه شهر همدان از شاخص­های مختلف رشد هوشمند را مورد تحلیل و ارزیابی قرار می دهد. این پژوهش برحسب هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی-تحلیلی است و از مدل تصمیم­گیری چندمعیاره تاپسیس جهت تحلیل فضایی شاخص­های رشد هوشمند شهری بهره گرفته شده است. نتایج نشان می­دهد منطقه ۱ با میزان تلفیقی تاپسیس ۷۵۶۹/۰ در رتبه اول ( برخوردار) منطقه ۲ با میزان تاپسیس ۵۱۴۳/۰ در رتبه دوم ( نیمه­برخوردار) منطقه ۳ با امتیاز تاپسیس ۴۶۶۹/۰ رتبه سوم (محروم) و منطقه ۴ با میزان تاپسیس ۳۱۳۶/۰ در رتبه چهارم (محروم) هستند؛ بنابراین نحوه توزیع شاخص های رشد هوشمند در مناطق شهر همدان به شکل عادلانه­ای صورت نپذیرفته است و بین مناطق شهر همدان اختلاف فراوانی وجود دارد به­طوری­که در ۴ منطقه شهر همدان از همه انواع پهنه­بندی برخوردار، نیمه­برخوردار و محروم وجود دارد. نحوه پراکنش جمعیت نیز گویای این است که در محدوده های نزدیک به مرکز شهر همدان (میدان امام­خمینی) و رینگ اول و دوم تراکم جمعیت بسیار زیاد بوده است و به تدریج در حاشیه شهر تراکم جمعیت کمتر بوده است.

کلیدواژه ها:

پراکنده رویی شهری ، رشد هوشمند ، تراکم ، مدل تاپسیس ، شهر همدان