آمایش پسمان های مواد رادیواکتیو مایع جهت رهاسازی در محیط زیست

  • سال انتشار: 1387
  • محل انتشار: یازدهمین همایش ملی بهداشت محیط ایران
  • کد COI اختصاصی: NCEH11_121
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1622
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

سید حسین امیدیانی

عضو پیوسته انجمن بهداشت محیط ایران و عضو پیوسته انجمن فیزیک ایران

چکیده

کی از مسائل مهم در زمینه بکارگیری تکنولوژی هسته ای بررسی کنترل، جمع آوری، نگهداری، آمایش، تثبیت و بالاخره دفع پسمان های مایع و جامد رادیو اکتیو به محیط زیست می باشد. این پسمان ها با رادیواکتیو بالاومتوسط در نتیجه فعالیت مراکز تحقیقات هسته ای، چرخه سوخت های هسته ای، کاربرد مواد رادیو ایزوتوپ ها در صنایع و پزشکی و همچنین در بازیابی یا بازفرابرش سوخت های مصرف شده به مقدار قابل ملاحظه ای تشکیل می شود. این پسمان ها بایستی با رعایت ضوابط آژانس بین المللی انرژی اتمی ضمن رهاسازی به محیط زیست دریایی هیچگونه خطری رابرای محیط زیست بدنبال نداشته باشند یعنی میزان اکتیویته آن پایین تر از حد مجاز باشد در این مقاله به چگونگی آمایش پسمانهای مایع حاصل از مراکز تحقیقات هسته ای به روش رسوب گیری و تبادل یونی و روش تبخیر پرداخته شده است با این روش ها می توان از آلودگی زیست محیطی زیردریا جلوگیری نمود. آزمایشهای انجام شده نشان می دهد که فاکتور رفع آلودگی در روش تبخیر بین (6)10 تا (5) 10 می باشد در حالی که در روش رسوب گیری این فاکتور پایین تر از روش تبخیری است با استفاده ار روش رسوب گیری شیمیایی و روش تبادل یونی می توان رادیوکلوئید های مزاحم را از جریان پسمان مایع جداسازی کرده و برای عدم مهاجرت آن به محیط زیست دریایی آنها را درسیمان قیر و شیشه های سرامیکی تثبیت نمود به نحوی که جهت دفع در بستر اقیانوسها هیچگونه آلودگی موارد رادیو اکتیو به محیط زیست دریا وارد نشود. در بین این رادیونوکلوئیدها سزیم 137 که یک عنصر الکتروپوزیتیو است، که اکثر ترکیبات شیمیایی آن در آب حلال می باشد. برای جداسازی آن از تبادل کنندگان معدنی مانند آمونیم مولیبدن فسفات AMP و زئولیت ها استفاده می شود که پس از تثبیت آن در سیمان می توان بلوک های مربوط راطبق مجوزهای لازم در بستر اقیانوسها رهاسازی نمود.

کلیدواژه ها

آمایش، رادیو اکتیو، تبخیر، تبادل یونی، رسوب گبری، آمونیوم مولیبدن فسفات، پسمان هسته ای

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.