نمود احساسات و عواطف مختلف در ادبیات کهن

ادبیات کهن فارسی همواره منادی مهرورزی و مداراگری بوده و از خشونت، نزاع و کینه بیزاری جسته است لیکن جامعه و تاریخ ایران مسیر متفاوت و پر تنشی را از سر گذرانده است. ادبیات در لایه های ژرف خود تصاویری محو و مبهم را از خشونتی افسار گسیخته بازتاب می دهد. گویی جنگ و ستیزه با تاروپود جامعه ایرانی تنیده شده است.مدارا و تساهل از دیرباز،از ثمرات و دستاورد های مغرب زمین به شمار می آمده است، ولی دور از انصاف خواهد بود اگر سهم و نقش سایر تمدنها و فرهنگها- به ویژه تاثیر انکارناپذیر فرهنگ پربار ایران زمین-در اشاعه مدارا و تحمل افکار مختلف و هم زیستی مسالمت آمیز با اقوام و ادیان مختلف، نادیده یا دست کم گرفته شود. ما در این مقاله سعی بر آن داریم که انواع مدارا را در ادبیات غنی کهن فارسی بررسی کنیم و نمودهای مختلف احساسات را بیان کنیم؛ و هدف ما شناخت عمیق و پایه ای احساسات شعرهای شاعران متفاوتاست. روش پژوهش در این مقاله کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

مدارا ، عاطفه ، خشونت و عشق ، ادبیات کهن