بررسی نمودهای گروتسک بر شخصیت پردازی و روایت بازی های هوشمند معاصر کودکان در ایران با تکیه بر نظریه میخاییل باختین

گروتسک گونه ای ادبی و هنری در قرن ۱۶ میلادی به شمار می آید که به معنای بیان رمزگونه اندیشه ها و نگاه عجیب انسان به جهان، در ادبیات فرانسه ظهور یافته است. گروتسک نمود دنیای توهم آمیز و از خود بیگانه است. میخاییل باختین نظریه پرداز ادبیات در سده بیستم، مفهوم گروتسک را در بازگشت به خود مییابد. جایگاه گروتسک در طراحی شخصیت و روایت بازی های هوشمند معاصر ایرانی، به عنوان یکی از عناصر تاثیرگذار بر ذهنیت کودک قابل مشاهده است که موجب رشد و تکامل او میگردد. پژوهش حاضر با این پرسش آغاز گردیده است که بازی های هوشمند معاصر کودکان، تا چه میزان به ادبیات گروتسک توجه داشته و نمودهای جادویی در طراحی شخصیت و روایت بازی ها چگونه است. هدف پژوهش بررسی نقش ادبیات گروتسک در شکل گیری بازی های هوشمند معاصر کودکان در ایران با تکیه بر نظریه میخاییل باختین است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای از طریق فیش برداری و تصویرخوانی است. روش تجزیه و تحلیل داده ها کیفی است. نتایج پژوهش نشان میدهد که نگرش به گروتسک گاه در تقابل با واقعیت هایی قرار دارد که فرددر محدوده های دیداری تجربه میکند، بدین سبب دارای معانی و محتوای بسیاری از دگرگونی های ذهنی است و از لحاظ فرم و محتوا تجربه ای نو را فراهم می آورد و امری غیرواقعی را در فضای حقیقی خلق میکند که باعث همراهی دنیای درونی کودک با روایت بازی میشود.

کلیدواژه ها:

گروتسک ، کارناوال ، بازی هوشمند ، کودکان ، هنر معاصر