مژگان احمدی - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
ندا اقایی بهمن بگلو - دانشکده تربیت بدنی، واحد علی آباد کتول، دانشگاه آزاد اسلامی، علی آباد کتول، ایران

هدف: میتوفاژی می­تواند به کنترل کیفیت میتوکندری کمک کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین بر عوامل میتوفاژی میتوکندری در موش های صحرایی نر چاق بود.روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی نر (میانگین وزن۲۰±۱۲۰ گرم) پس از القاء چاقی با رژیم غذایی پرچرب (به مدت ۱۰ هفته)، ۸ سر موش صحرایی از گروه رژیم غذایی پرچرب (O) و ۸ سر موش صحرایی گروه رژیم غذایی استاندارد (C) برای بررسی القای چاقی تشریح شدند و سایر موش های صحرایی چاق به طور تصادفی به ۳ گروه کنترل چاق (OC)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. HIIT شامل ۱۰ مرتبه فعالیت ۴ دقیقه ای با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO۲max و دفعه های استراحت فعال ۲ دقیقه ای و برنامه MICT نیز ۵ جلسه در هر هفته با شدت ۷۰-۶۵ درصد VO۲max به مدت ۱۲ هفته اجرا شد. سطوح bcl۲ و پارکین با استفاده از روش الکتروفورز ژل و وسترن بلات اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری ۰۵/۰P≤  تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد هر دو مداخله تمرین HIIT و MICT به افزایش معنا دار bcl۲ و پارکین عضله نعلی نسبت به گروه کنترل منجر شدند (۰۵/۰P<). تفاوت معنا داری بین دو گروه HIIT و MICT در سطوح  bcl۲و پارکین رت های چاق وجود نداشت (۰۵/۰

تمرین تناوبی, تمرین تداومی, bcl۲, پارکین, چاقی