تاثیر جهانی شدن در معماری و فرهنگ معاصر

با نگاهی به معماری معاصر ایران و نسل های مختلف آن چنین بر می آید که نمونه های برتری در معماری این دوران وجود دارد که می توان بر اساس نوع مولفه های نقد معماری، آنها را به جریانی ویژه در معماری ایران و مستقل از رویکردهای معماری غرب، وابسته دانست. در سالیان دور بدلیل بعد مسافت سرزمین ها با یکدیگر هنر معماری هر سرزمین مخصوص به خود بوده است. برخی اوقات بدلیل مودت و دوستی وجه اشتراکهای خاص دو اقلیم در اثر معماری هریک با شباهت در دیگر اقلیم دیده شده و تاثیر معماری آن اقلیم در اقلیم دیگر قابل مشهود است. از آن جا که معماری مدرن مرزهای جغرافیایی و تاریخ مندی را از شمول آرمان های خود نفی کرده بود، می توان گفت که از منظر نهضت معماری مدرن، تاریخ و جغرافیا به مثابه شروط اصلی فرهنگ انسانی نسبت به نوآوری فن آورانه و بیان گرایی تجسمی، تاثیر بسزایی در تکوین معماری ندارند. هدف پژوهش حاضر با روش توصیفی می باشد. در نتیجه می توان گفت با توجه به اینکه معماری سنتی ایران، گنجینه ای بی بدیل از آثار شاخص و ارزشمندی است که در طول سالیان متمادی شکل گرفته است. این آثار ارزشمند نشان از اندیشه ای والا در میان گذشتگان و نیاکان پاکسرشتی دارد که این آثار را از ایشان به یادگار برده ایم. از چنین معماری غنی و ارزشمندی انتظار می رود که فرزندی خلف و نیکو داشته باشد. از این رو می توان انتظار داشت آثار فاخری در معماری معاصر ایران ساخته شوند که به شکل های مختلف بازتابنده هویت والای اسلامی ایرانی در دل خود باشند.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، معماری ، فرهنگ معاصر