مطالعه اثربخشی رادیوتراپی حین عمل جراحی بر پروفایل پروتئوم بافت حاشیه تومور پستان

هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی رادیوتراپی حین عمل جراحی به عنوان یک روش نوین مداخله گر برپایه مطالعات پروتئومیکس، بررسی پروفایل پروتئوم تغییر بیان یافته در اثر القاء رادیوتراپی و آنالیز مسیرهای بیولوژیکی حاصل از تغییرات پروتئین ها برای ارزیابی اثربخشی تکنیک IORT در مدیفای کردن مارژین به نفع کاهش عود مجدد بیماری می باشد. متغیرهای مورد بررسی در این پژوهش بنیادی کاربردی، ترانسکریپتوم و پروتئوم تغییر بیان یافته است. داده های حاصل از آزمایشگاه و آنالیز با استفاده از نرم افزارR و روش انجام مطالعات ترانسکریپتومیکس و پروتئومیکس در پنج فاز تحقیقاتی، با در نظر گرفتن اثرات بیولوژیک القا شده توسط IORT با نگاه لوکال و سیستمیک و نوع دوز تابشی (Boost , Radical) می باشد. در این راستا برای نخستین بار مطالعه بر روی بافت زنده و فاکتورهای شرایط فیزیولوژیک بیمار و هتروژن بودن تومور و علوم سلولی و مولکولی، با تکیه بر علوم امیکس، بر پایه و پروتئوم به کمک تکنیک های ITRAQ و در نظر گرفتن اثرات بیولوژیک القا شده با نگاه لوکال و سیستمیک و نوع دوز تابشی، انجام دادیم. نتایج حاصل از مقایسه اثرات هر دو دوز بیانگر این می باشد که دوز Boost نه تنها اثربخشی کم تری دارد، بلکه در مواردی نسبت به دوز Radical قدرت بیش تری در القاء اثرات سلولی و مولکولی دارا می باشد. علاوه براین IORT می تواند با تعدیل بافت اطراف بستر تومور و کاهش احتمال عود لوکال، به درمان هدفمند و دقیق تری منجر شود.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، رادیوتراپی ، پروتئومیکس ، هستی شناسی ژنی