بررسی نقش بوم شناسی و یکنواختی در برنامه ریزی درسی در مدارس متوسطه شهر ایلام: رهنمونی جدید

هدف در سراسر جهان، دوگانگی هایی در برنامه ریزی سیستم های آموزشی در سطوح خرد و کلان وجود دارد. ایران از این جهت مورد جالبی است که سیستم آموزشی آن تحت تاثیر وابستگی تاریخی و منفعلانه ای دارد. در این مقاله، هدف بحث کردن درباره ی این مساله است که آیا بوم شناسی و هم شکلی فرهنگی را می توان با هم مقایسه و در قالب یک ثنویت که ساختارهای پیچیده می سازمانی، فرایندهای کار کردی، و نتایج یادگیری را در بر می گیرد، مدیریت کرد؟ ممکن است این عوامل از نظر تمرکز کلان باشند، اما می توانند سطوح خرد تحول هویت اجتماعی و فرهنگی را در رقم بزنند. تاکید ما بر بررسی بوم شناسی فرهنگی است، مفهومی که انسان شناس فرهنگی، روی راپاپورت از آن حمایت می کرد، اما این بار همراه با دغدغه هایی برای به کار بردن دانش بومی به عنوان مکمل پیشرفت تحصیلی سنتی. طراحی روش شناسی / رویکرد سپس به امکان پذیری و کاربرد رهنمونی می پردازیم که یک پروژه ی پیلوت است که به طور اختصاصی برای نشان دادن تسلط فرد بر خلاقیت و ارتباط، تعمق، و مهارت های تحلیلی و حل مساله طراحی شده است (رهنمون دنمان-جیمز یا DJR). قسمتهایی از DJR را ارایه می کنیم تا پیشرفتی که در استفاده و کاربرد آن در شهر ایلام و دیگر مناطق حاصل شده است را نشان دهیم. یافته ها یکی از اهداف اصلی این مطالعه، پاسخ به این سوال است که آیا رویکردهای آموزش و یادگیری متفاوت و استفاده از ارزیابی جایگزین در طول یک دوره می تواند دانش آموزان را ترغیب، تشویق، و توانمند سازد تا سهم بیشتری از یادگیری خود را بر عهده بگیرند یا خیر. بدیع بودن ارزش پژوهش- این روایت نگاه تازه ای است به سیستم آموزشی ایران و تاثیر پذیری آن از وابستگی تاریخی و منفعلانه بر اصلاحات و مشکلات هویتی فعلی ایران.

کلیدواژه ها:

هم شکلی ، بوم شناسی فرهنگی ، برنامه ریزی آموزشی ، رهنمون