راهکارهای مطلوب در تعامل با دانش آموزان بیش فعال

اختلال بیش فعالی-نقص توجه از شایع ترین اختلالات در سنین مدرسه است و یکی از اصلی ترین علل مراجعه به روان پزشک و روانشناس اطفال محسوب می شود. این اختلال با الگوی مداومی از بی توجهی و یا رفتارهای تکانشی و بیش فعالی مشخص می شود. حدود ۳ تا ۵ درصد کودکان سنین مدرسه دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی هستند ودرپسرها ۲ تا ۹برابرشایع تراست. در مطالعات کشور ما شیوع آن ۵.۵ الی ۸.۵درصد گزارش شده است. برای افراد مبتلا به این اختلال درمان قطعی و خاص پیدانشده است. اختلال نقص توجه-بیش فعالی مشکلات قابل توجهی در زندگی روزمره و هم چنین اثرات مخربی بر جامعه ایجاد می کند.این اختلال موجب بروز نقایص در حوزه های تحصیلی، بین فردی و اجتماعی نیز می شود که اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. رژیم های خوراکی، تمرینات بدنی، تمرین تمرکز، آموزش های دیداری، گفت وگوهای دوبه دو، روان درمانی های فردی، دارو درمانی،بازی درمانی، یوگا وبازی های فکری را می توان درمان های دیگر موثر برای کاهش علائم بیش فعالی–نقص توجه در افراد مبتلا ذکر کرد. آموزش مدیریت والدین یکی از روش هایی است که در درمان این اختلال با سایر روش ها برتری دارد. تمامی کودکان که مبتلا به این اختلال هستند نیازمند آموزش های ویژه نیستند بلکه می توانند با استفاده از توصیه های رفتاری به والدین و مربیان، آنان را در محیط های معمولی با سایر کودکان نگه داشت. اولیا و معلمان با داشتن آگاهی کامل در رابطه با این بیماری می توانند آثار مخرب آن را در زندگی کودکان کاهش دهند و از اضطراب و پرخاشگری و افسردگی آن ها جلوگیری کنند

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، نقص توجه ، رفتارهای تکانشی ، اختلال ، بازی درمانی.