بابک پهلوان - دانشجوی دکتری معماری عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشکین شهر

نظریه توسعه پایدار و در پی آن معماری پایدار، از بحث برانگیزترین موضوعات معماری معاصر است.اینکه هر ساختمانی باید بتواند با محیط طبیعی که در آن واقع شده رابطه برقرار کند جای بحث ندارد.آنچه چالش محسوب می شود نوع و چگونگی این رابط ه است .ایده معماری پایدار امروزه برای پاسخگویی به این پرسش طرح شده است. در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان، معماری به اصول و روشهایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمیل نمی کند، بلکه فراتر از آن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می کند. پایداری نگرشی است که از تغییر نگاه انسان به جهان متولد شده است.به دنبال طرح مسائل جدی زیست محیطی، نظیر آلودگیها، افزایش دمای کره زمین و نابودی منابع طبیعی، بحث توسعه پایدار در سال 1987 میلادی، از طریق گزارش برونتلند تحت عنوان ((آینده مشترک ما)) توسط کمسیون جهانی م حیط و توسعه در دستور کار قرار گرفت.همچنین در سال 1992 نیز دستور کار محلی 21 انتشار یافت.بر طبق سند مزبور سیستم برنامه ریزی و طراحی شهری به عنوان یکی از مکانیزمهای مهم برای پیگیری توسعه پایدار را در دستور کار خویش قرار داده اند .بدین شکل ادبیات گسترده ای در عرصه معماری و شهرسازی شکل می گیرد که فرصت پرداختن به آن در چارچوب این نوشتار اجمالی نیست.علاوه بر این در تعریف توسعه پایدار نیز هیچ توافق نظری وجود ندارد.با این همه کاربردی ترین تعریف برونتلند به حساب آورد: شیوه ای از توسعه که در عین رفع نیازهای جامعه کنون ی، از توانایی نسلهای آینده در برآوردن نیازهایش نمی کاهد.این الگوی توسعه پایدار، تضمین کننده بقا، ثبات، و پایداری چیزهایی است که باید در جریان تغییر و تحول پدیده ها، باقی، ثابت و پایدار بمانند و بقای نسل آینده را هم تضمین کنند. در این راستا و در جهت توسعه اصول طراحی پایدار در ایران در این مقاله سعی می شود راهکار ها ی عملی برای پایدار کردن ساختمانها در مناطق سرسیر مورد توجه قرار گیرد

:طراحی اقلیمی،کالبد پایدار ساختمان،شهر پایدار،مصالح پایدار