تعیین مناطق دارای اولویت حفاظتی در جنگل آموزشی و تحقیقاتی دانشگاه یاسوج براساس عوامل فیزیوگرافی

با توجه به ارزش حفاظتی و اقتصادی بالای جنگل های زاگرس و وابستگی معیشتی مردم بومی به این منابع، تعیین نقاطی از جنگل برای حفاظت بیشتر می تواند در حفظ تنوع زیستی این جنگل ها کمک نماید. برای این منظور ۴۹ قطعه نمونه، ۴۵۰ مترمربعی همراه با تعدادی قطعات نمونه کوچک تر به مساحت های ۱، ۱۰ و ۴۵ مترمربعی به طور تصادفی سیستماتیک در جنگل آموزشی تحقیقاتی دانشگاه یاسوج پیاده شد و تعداد گونه در هر یک از آن ریز قطعات نمونه و قطعه نمونه های اصلی ثبت شد. سپس براساس چندین پارامتر مانند تعداد گونه در هر پلات، تعداد گونه نادر در هر پلات، تعداد گونه درختی در هر پلات، ضریب تشابه جاکارد و شیب خط منحنی گونه- لگاریتم سطح ارزش حفاظتی قسمت های مختلف جنگل واقع در مناطق فیزیوگرافیکی و توپوگرافیکی مختلف مشخص شد. نتایج نشان داد که مناطق جنگلی واقع در جهت شمالی، یال و ارتفاع پایین در منطقه مورد مطالعه به دلیل بالاتر بودن تعداد گونه های درختی، نادر و کل، شیب خط منحنی گونه- لگاریتم سطح و نیز کم بودن ضریب جاکارد از ارزش حفاظتی بالاتری برخوردار بودند که می بایست برای حفاظت داخل رویشگاه مورد توجه قرار گیرند. اما مناطق جنگلی واقع در شیب های کم و جهت جنوبی را به دلیل ارزش حفاظتی کمتر می توان برای فعالیت های چندمنظوره جنگل داری مانند اگروفارستری و غیره استفاده نمود. این تحقیق نشان داد که استفاده از این شاخص برای مناطق مختلف جنگلی زاگرس می تواند در مدیریت جنگل و حفاظت بهتر از آن راه گشا باشد.

کلیدواژه ها:

Plant diversity ، Zagros forest ، Conservation index ، Physiography. ، تنوع زیستی گیاهی ، جنگل زاگرس ، شاخص حفاظتی ، فیزیوگرافی