رابطه تاب آوری با اضطراب اجتماعی در زنان

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه تاب آوری با اضطراب اجتماعی زنان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی واز نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار ساکن در منطقه ۱۴ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند، که از بین آنها نمونه پژوهش ۲۰۰ نفر و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه ۲۵ سوالی تاب آوری کونور ودیویدسون ( ۲۰۰۳ ) و پرسشنامه ۱۷ سوالی اضطراب اجتماعی کانور و همکاران ( ۲۰۰۰ ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازروش رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معکوس و معنادار بود ۴۶۰ / ۰ - = r و ۰۵ / ۰>p بود و همچنین، تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که تاب آوری ۱۵ درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین کرده است. لذا شایسته است برنامه ریزان ومسئولین جهت ارتقاء تاب آوری زنان سرپرست خانوار با برگزاری کارگاه هایی در حوزه تاب آوری، توجه ویژه ای به این قشر از جامعه داشته باشندتا بتوان با افزایش تاب آوری، اضطراب اجتماعی آنها را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، اضطراب اجتماعی ، زنان