بررسی نگرش دبیران آموزش استثنائی شهر بیرجند نسبت به آموزش و پرورش فراگیر

زمینه و هدف: بررسی نگرش دبیران آموزش استثنائی شهر بیرجند، نسبت به آموزش و پرورش فراگیر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰، هدف پژوهش حاضر بوده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است و جامعه آماری آن را دبیران شاغل آموزش استثنائی سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰در مدارس استثنایی شهر بیرجند تشکیل میدهند. با توجه به حجم معدود جامعه آماری روش سرشماری جایگزین نمونه گیری گردید. در این پژوهش به جهت سنجش نگرش دبیران آموزش استثنایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر از مقیاس ۱۶ گویه ویلزنسکی (۱۹۹۲) استفاده شد. در پایان برای تحلیل آماری از، آزمون ا تک نمونه ای و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده گردید. یافته ها: نتایج مبین آن است که میانگین پاسخ های دبیران آموزش استثنائی به سوالات،۳/۳۲ می باشد که با توجه به سطح معناداری در نتایج به دست آمده از آزمون t تک نمونه ای، تفاوت معناداری با حد وسط طیف (۳) دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که نگرش دبیران آموزش استثنائی شهر بیرجند نسبت به آموزش و پرورش فراگیر مثبت می باشد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که با توجه به سطح معناداری (۰/۷۳۸)، میان نگرش دبیران آموزش استثنائی با میزان تحصیلات آنها رابطه معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد که نگرش دبیران آموزش استثنائی شهر بیرجند نسبت به آموزش و پرورش فراگیر تا حدودی مثبت میباشد. این بدان معناست که دبیران آموزش استثنائی تا حدودی با این واقعیت که تمامی مدارس باید برای آموزش تمامی کودکان و بدون توجه به وضعیت جسمانی، شناختی، عاطفی، زبانی و دیگر ویژگی ها متناسب سازی شده و هیچ توجیهی برای برون گذاری آنها از محیط آموزشی عادی وجود ندارد، موافق اند. همچنین نتایج تحلیل دادهها نشان داد که میزان تحصیلات رابطه معناداری با نگرش دبیران آموزش استثنائی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر کودکان با نیازهای ویژه ندارد.

کلیدواژه ها:

نگرش ، آموزش استثنائی ، آموزش و پرورش فراگیر ، بیرجند