اثربخشی قصه درمانی بر تعاملات اجتماعی و احساس تنهایی کودکان معلول جسمی-حرکتی شهرستان ملکشاهی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی قصه درمانی بر تعاملات اجتماعی و احساس تنهایی کودکان معلول جسمی-حرکتی شهرستان ملکشاهی انجام گرفت، روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود، جامعه آماری کلیه کودکان معلول جسمی-حرکتی شهرستان ملکشاهی بودند که در بین سالهای ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ در مرکز بهزیستی شهرستان ملکشاهی دارای کارت معلولیت بودند، از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه ۱۰ نفر آزمایش و ۱۰ نفر کنترل قرار گرفتند، در مرحله پیش آزمون پرسشنامه های احساس تنهایی کودک آشر و ویلر و پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت نسخه دانش آموزان در دو گروه توزیع گردید و داده ها جمع و سپس در حالی که گروه کنترل تنها شاهد بودند، مداخلات قصه درمانی در ۹ جلسه ۶۰ دقیقه بصورت گروهی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید و مجددا پرسشنامه ها توزیع و داده ها جمع شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس در SPSS انجام گرفت. نتایج نشان دادند که این نوع درمان بر احساس تنهایی و تعاملات اجتماعی کودکان معلول جسمی حرکتی بسیار موثر بوده است . احساس تنهایی به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرده و تعاملات اجتماعی افزایش یافته بود.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، تعاملات اجتماعی ، احساس تنهایی ، معلول جسمی حرکتی