رحیم حمیدی پور - استادیار گروه مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
نجمه حکیمی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روان شناسی، دانشگاه غیرانتفاعی خانم، تهران، ایران

زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی مشارکت والدین بر خودکارآمدی و پیشرفت حرفه ای دانش آموزان دختر کم توان ذهنی دوره متوسطه حرفه ای انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش یک طرح تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش - آموزان دختر کم توان ذهنی منطقه ۱۵ شهر تهران بود. گروه نمونه شامل ۱۸ نفر از دانش آموزان دختر کم توان ذهنی در رشته خیاطی دوره متوسطه حرفه ای در مجتمع استثنایی رجاییه واقع در منطقه ۱۵ شهر تهران بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مادران آنها در ۱۴ جلسه آموزشی شرکت کردند. دانش آموزان در این جلسات آموزش جدیدی از مربی دریافت نکردند؛ آموزش دانش آموزان به شکل تمرین و تکرار و مرور آموخته ها با مشارکت مادران انجام شد. پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت حرفه ای در دو مرحله توسط دانش آموزان با نظارت مادران تکمیل گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات از خودارزیابی دانش آموزان، تحلیل اطلاعات در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. برای تحلیل نتایج از آزمون آگروههای وابسته استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل آزمون ها نشان داد که مشارکت والدین در آموزش حرفه ای بر خودکارآمدی تحصیلی حرفه ای و پیشرفت حرفه ای دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیرگذار بوده است. نتیجه گیری: استفاده از مشارکت والدین در آموزش دانش آموزان کم توان ذهنی اثربخش است

مشارکت والدین، خودکارآمدی تحصیلی حرفه ای، پیشرفت حرفه ای، دانش آموزان کم توان