استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش آموزان دبیرستانی و رابطه آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت

هدف از این مطالعه، بررسی استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش آموزان دبیرستانی و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش، متشکل از کلیه ی دانش آموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی ۱۳۹۲- ۱۳۹۱، در مدارس شهر خلخال مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم ۳۰۳ نفر (۱۲۸ پسر و ۱۷۵ دختر)، با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شده و با استفاده از مقیاس استفاده آسیب زا از تلفن همراه (COS)، پرسشنامه ی نوع کاربری تلفن همراه و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس، اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های آماری خی دو، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان استفاده از تلفن همراه در بین دانش آموزان دبیرستانی، بالاست (۷/۸۸ درصد) و این میزان در دانش آموزان پسر (۴/۹۸ درصد) بیشتر از دختران (۷/۸۱ درصد) است (۰۱/۰p<). بین انگیزش پیشرفت دانش آموزان استفاده کننده از تلفن همراه و دانش آموزانی که استفاده نمی کنند، تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰p<). همچنین نتایج نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت رابطه ی منفی دارد (۰۵/۰p<). این یافته ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده از تلفن همراه، استفاده آسیب زا از آن و بخصوص پیامدهای منفی آن را در دانش آموزان دبیرستانی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

استفاده آسیب زا از تلفن همراه ، عملکرد تحصیلی ، انگیزش پیشرفت ، دانش آموزان متوسطه