جواد وکیلی - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سعید نیکوخصلت - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
فرید پاکزاد حسنلو - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

هدف: به تازگی، استفاده از تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (BFR) به عنوان جایگزینی برای تمرینات مقاومتی سنگین برای افراد میانسال و سالمند توصیه شده است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین مقاومتی با و بدون BFR بر سطوح عوامل هورمونی آنابولیک و کاتابولیک در مردان میانسال کم تحرک بود.روش ها: در تحقیق نیمه تجربی حاضر ۲۰ مرد میانسال (۵۳/۲±۶۵/۴۷ سال) داوطلب انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی با (BFR) و بدون محدودیت جریان خون (NBFR) قرار گرفتند. چهار هفته تمرین مقاومتی گروه BFR شامل حرکت جلو پا و پرس پا با شدت ۲۰ درصد ۱-RM، یک نوبت ۳۰ تکراری و دو نوبت ۱۵ تکراری و گروه NBFR شامل همان حرکات با شدت ۸۰ درصد ۱-RM در سه نوبت ۱۰ تکراری، اجرا شد. نمونه های خونی پیش، بلافاصله بعد (برای هورمون های تستوسترون، کورتیزول و لاکتات) و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی (برای هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی–۱) گرفته شد. داده ها با آزمون های آماری تحلیل واریانس و تی مستقل در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ بررسی شد.نتایج: افزایش غلظت استراحتی هورمون رشد (۰۰۱/۰=P)، IGF-I (۰۰۱/۰=P) و پاسخ تستوسترون (۰۰۱/۰=P) سرمی پس از اجرای برنامه تمرین در هر دو گروه معنادار بود. همچنین تنها افزایش GH استراحتی در گروه BFR به طور معناداری بیشتر از گروه NBFR بود (۰۴/۰P<). با این حال، تمرین مقاومتی با (۱۱/۰=P) و بدون BFR (۵۳/۰=P) سبب تغییر معناداری در غلظت کورتیزول نشد.نتیجه گیری: بنابر یافته های تحقیق حاضر، به نظر می رسد احتمالا تمرینات مقاومتی با BFR طی دوره میانسالی روش مناسبی برای دستیابی به فواید سلامتی تمرینات ورزشی به واسطه سازگاری های هورمونی است.

تمرین مقاومتی, محدودیت جریان خون, میانسالی, هورمون های آنابولیک, هورمون های کاتابولیک