سید محمد صفوی همامی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد/ دانشکده مدیریت و اقتصاد/ دانشگاه صنعتی شریف/ تهران/ ایران
مهدی محمدی - استادیار/ دانشکده مدیریت/ دانشگاه پیام نور/تهران/ ایران

شیوع بیماری کووید-۱۹ از حدود دو سال گذشته، بسیاری از سازمانها و دولت ها را ناگزیر از تدوین و پیاده سازی فرایند دورکاری از منزل به صورت حداکثری نمود. به دلیل ماهیت بحرانی موضوع، سازمانهای کمی از آمادگی لازم برای اجرای فرایند دورکاری برخوردار بودند؛ لذا این مساله، چالش های متعددی برای اثربخشی عملکردی سازمان ها ایجاد نموده است. در این پژوهش با رویکرد اکتشافی به این سوال پاسخ داده خواهد شد که مهمترین عوامل فرهنگی مرتبط با موفقیت و شکست اقدامات دورکاری در موضوع اثربخشی عملکرد سازمانی چیست. برای پاسخ به این پرسش از تحلیل داده های جمع آوری شده از مصاحبه نیمه ساختارمند با افراد یک سازمان دورکار استفاده شده است. افراد مورد مصاحبه، کارکنان و مدیران سازمان می باشند و سوالات مصاحبه به صورت پایان باز و آزاد پرسیده شده است. برای تحلیل داده ها از کدگذاری به روش تحلیل مقوله استفاده شده و مضامین اصلی به عنوان اصلی ترین عوامل فرهنگی در رفتار سازمانی مورد بحث قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان میدهد که مواردی چون احساس عدالت در سازمان، فرهنگ ارتقای شغلی، انعطاف پذیری سازمان و نگرش نسبت به پاداش و جبران خدمات از جمله مهم ترین عوامل تعیین کننده موفقیت یا شکست دورکاری در سازمان از نظر کارکنان هستند. در طرف مقابل، نحوه نظارت بر عملکرد کارکنان و ارتباطات سازمانی از منظر مدیران به عنوان مهم ترین عوامل مطرح شده است. 

دورکاری, عملکرد سازمانی, فرهنگ سازمانی, رفتار سازمانی, اثربخشی عملکردی