چگونه توانستم به دانش آموزم با توجه به آسیب اجتماعی که دیده است، یاری برسانم؟

پژوهش حاضر با هدف شناخت آسیب های اجتماعی که گوشی های همراه و اینترنت میتوانند برای دانش آموزان به بار بیاورند و سبب اختلالات و مشکلات روحی عدیده ای گردند، با بیان دقیق نمونه ی حقیقی و بارز این مسئله می باشد. طرح از نوع اقدام پژوهی است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه اول ابتدایی مدرسه دخترانه خیام در شهر تاکستان که از میان آنها ۱ نفر از دانش آموزان کلاس به شکل هدفمند با توجه به آسیبی که دیده است، انتخاب شده و با استفاده از روش مشاهده مستقیم رفتار دانش آموز، مصاحبه با اولیای دانش آموز مذکور،مصاحبه با سایر همکاران در مدرسه مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از گردآوری اطلاعات که البته به دلیل شرایط بوجود آمده به دلیل شیوع بیماری کرونا و غیرحضوری شدن کلاسها کمی کار را برای پژوهشگر سخت کرد ،روشهای درمان ،شیوه اجرا و در آخر بررسی نتایج انجام گرفت. هدف عمده پژوهش ایجاد زمینه مناسب جهت بهبود بخشیدن وضعیت دانش آموز آسیب دیده می باشد. بنابراین دانش آموزبرای رسیدن به این مرحله نیازمند هماهنگی با پزشک اعصاب و روان کودک و مشاور او، تلاش و کوشش درونی و فراهم بودن محیط مناسب چه در منزل و چه در کلاس درس، همدلی اولیا و معلم، استفاده از شیوه های مناسب تشویقی و... است.یافته های پژوهش نشان داد، امکان یاری رساندن به دانش آموز جهت بهبود شرایط موجود کاری بسیار سخت به دلیل عدم همکاری مناسب دانش آموز می باشد، اما قطعا با گذشت زمان میتوان در روند بهبودی نقش بسزایی را ایفا کردزیرا هیچ کاری نشد ندارد و امکان پذیر می باشد. براین راستا پزشک اعصاب، مشاور خصوصی،اولیاء و در آخر معلم در درمان آن نقش بسزایی دارند که هر کدام باید به نوبه خود و در اجرای این نقش ها برای بهبودی تلاش کنند تا اهداف مورد نظر در پژوهش محقق شود.