تبیین وبررسی شیوه های جایگزین حل و فصل اختلافات در نظام حقوقی ایران و اثار وضعی اینگونه روش ها بر کاهش آمار ورودی پرونده به محاکم قضایی

امروزه استفاده از روش های جایگزین حل و فصل اختلافات (آی.دی. ار ) به دلیل مزیت هایی که دراین روش ها وجود دارد ، مورد استقبال روز افزون کشورهای در حال توسعه من جمله ایران قرار گرفته است .از آنجایی که استفاده ازروش های ترکیبی (آی . دی. ار ) ارزان تر و سریع تر از محاکم قضایی می باشد،لیکن هنوز هم شاهد عدم استقبال از اینگونه روش های جایگزین حل و فصل اختلافات (مذاکره ،میانجگری ،و غیره ) خصوصادر بین مردم عادی و حتی بازرگانان و تجار می باشیم . همچنین از آنجایی که رجوع به این روش ها بصورت داوطلبانه است ،عدم فرهنگ سازی در تبیین جایگاه روش های (آی .دی ار ) و مزایای آنها ،موجب عدم استقبال طر فین اختلاف،چه در قراردادهای بازرگانی و تجاری و چه در بین مردم برای حل اختلافشان پیش از اقدام به طرح دعوی در محاکم قضایی شده است .اما نگارنده در این مقاله سعی نموده ابتدا به تبیین و تعریف روش های (آی .دی. آر ) بپردازد وسپس به تبیین عملکرد شیوه های جایگزین حل و فصل اختلافات مبادرت ورزد. همچنین از ماحصل پژوهش ،نیل به استفاده بیشتر روش های (آی .دی. ار ) چه در بین مردم وچه در بین تجار ،از بار پروندهای کیفری ،حقوقی ،خانواده و غیره در محاکم قضایی بکاهیم . همچنین روش انجام پژوهش حاضر از نظر نویسنده این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

رویه قضایی ، داوری ، میانجگری ، شیوه های جایگزین حل وفصل اختلافات