تاثیر مصالح بوم آورد بر معماری پایدار

مفاهیم پایداری در معماری دارای مولفه های متعددی است که یکی از مولفه های تاثیرگذار آن، مصالح ساختمانی است.برای ایجاد ساخت و ساز درست و سالم و حفظ محیط زیست،مصالح طبیعی به کار رفته در ساختمان نقش مهمی را دارند. زیرا مصالح بومی پاسخگوی شرایط آب و هوایی اقلیم و همچنین متضمن جذب بالاترین میزان انرژی و کمترین مصرف انرژی می باشند.بین نحوه شکل گیری معماری پایدار و استفاده از مصالح بومی رابطه مستقیم وجود دارد. این تحقیق به تحلیل نقش مصالح بومی در ایجاد معماری پایدار پرداخت و اینکه مصالح بوم آورد چگونه به سمت معماری پایدار پیش می روند را مورد بررسی قرار می دهد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای می باشد.این مقاله به بررسی نقش موثر و محوری مصالح بومی،در دستیابی به معماری پایدار می پردازد. نتیجه کلی تحقیق نشان می دهد که به طور کلی استفاده از مصالح ساختمانی پایدار و مناسب ،باعث کاهش مصرف سوخت در جهت گرمایش ساختمان ها در اقلیم های گوناگون شده که این امر باعث کاهش آلاینده های هوا و گازهای گلخانهای میشود. در مسیر تحقیق، ابتدا تعریفی از معماری پایدار و اصول آن ارائه می گردد و سپس اصول شکل گیری معماری پایدار از نظر عوامل تاثیر گذار بر آن از جمله مصالح بومی مورد پژوهش قرار خواهد گرفت. با بررسیهای انجام شده آشکار شد که : .۱ اهمیت نقش معماری بومی منجر به ایجاد رویکرد پایداری در معماری می شود .۲ مصالح ساختمانی طبیعی از دیگر مصالح ساختمانی سالم تر هستند که این سلامت تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی خواهد داشت .۳ شناخت نقش و جایگاه مصالح بومی منجر به استفاده مناسب از آنها برای شکل گیری معماری پایدار در آینده می شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، اقلیم ، مصالح ، مصالح بومی