پایداری در معماری و اصول طراحی ساختمان های پایدار

امروزه یکی از مهمترین دغدغه های بشریت استفاده بهینه از منابع انرژی تجدید ناپذیر در تمامی زمینه هاست و تمام سعی خودرا بر این داشته که انرژی های نو و تجدید پذیر را که امروزه نقش موثری در تمامی حوزه ها دارند به کار گیرد . علم مهندسی هم از این قاعده مستثنی نبوده و در این جهت حرکت می کند . یکی از بزرگترین اهداف در این مسیر ، به کار گیری معماری پایدار در طراحی ساختمان ها است که تحقق آن گامی موثر در زمینه صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد . هدف از مقاله حاضر،درک ماهیت معماری پایدار و همچنین به دنبال آن با رعایت اصول پایداری، طراحی ساختمان هایی است که هم بتواند پاسخگوی نیاز های انسان باشد و در کنار آن بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی را محقق سازد. لذا معماران با توجه به این موضوع باید با شناخت کامل مواد و مصالح جدید و به کارگیری به جای آنها ، پایداری را در طراحی ساختمان ها پیاده کنند . این پایداری در طراحی به این معناست که بر خلاف الگوهای رایج عمل کرده و بر منطبق بودن با طبیعت و اکولوژی استوار است و در نتیجه کمترین ناسازگاری را با محیط زیست دارد .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، انرژی ، اصول معماری پایدار ، ساختمان پایدار