بررسی نقش زیرساخت های اقتصادی بر گردشگری تجاری در توسعه اشتغال و پیشرفت کلانشهرها

پدیده گردشگری، در جهان امروز، از برحسته ترین و کارآمدترین کارکردهای اقتصادی است که دست آوردهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بسیاری را برای پیشگامان آن میتواند به ارمغان آورد، البته این بدان معنا نیست که گردشگری اثرات منفیای ندارد. گردشگری به دلیل سرشت و جانمایه همگرایی که دارد، یعنی نزدیک کردن نگرشها، فرهنگها و جوامع و از این رو تداخلی که این سرشت با ملاحظات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورها (رویکردی واگرا) دارد، در صورت سوء مدیریت و برنامه ریزی، میتواند آسیبهای فرهنگی و اجتماعیای را به بار آورد و از سوی دیگر از دید محیط زیست، زیستگاه منطقه مقصد را دچار چالش و تغییرات منفی نماید. یکی از بنیادی ترین کارکردهای مدیریت گردشگری، جلوگیری و یا کاهش آسیبهاست، و گاه تبدیل فرصتهای آسیب، به فرصتهای رشد و پایداری. مدیریت گردشگری یا مدیریت جهانگردی، در واقع مدیریت کلی و جزئی پدیده گردشگری و سفر، در یک یا چند مقصد گردشگر پذیر، و مکانهای گردشگر فرست، با رویکردی پایدار است. مدیریت گردشگری، در قالب دولت، میتواند نقش ایفا کند که در این مقیاس و جایگاه، وظیفه و کارکرد آن بیشتر نقش قانونگذاری و تسهیلگری است، و به حمایت و پشتیبانی بخش خصوصی و توسعه زیرساختهای مورد نیاز صنعت گردشگری، میپردازد. مدیریت گردشگری، مدیریت سرمایه گذاریها نیز هست، به طوری که در این حوزه به این میپردازد که سرمایه گذاران را به کدام مناطق و مقاصد، و در چه زمینه ای جذب و حمایت نماید. در واقع مسیری را برای سرمایه گذاران روشن مینماید. در عصر دیجیتال جدید از ارتباطات بازاریابی در مورد چگونگی تعامل اجتماعی رسانه ها با اثرات برندهای گردشگری و نحوه اینکه مصرف کنندگان چه فکر و احساسی در مورد برند تجاری شناخته شده دارد، مطالعات کمی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری تجاری ، صنعت گردشگری ، کارآفرینی ، نوآوری