بررسی تفسیر مشروعیت شرط به عدم اخلال در نظام از منظر فقه و حقوق

مبحث عدم مخالفت شرط با کتاب و سنت به همراه سائغ و جائز بودن شرط به عنوان دو حکم از احکام شروط ضمن عقد، از مباحث مبتلی به و باسابقهای طولانی در علم فقه به شمار میآید که به تبع در قوانین موضوعه ایران نیز وارد شده است و البته برخی فقها این دو را جدا از هم پنداشته و برخی دیگر یکی میدانند. قانون مدنی کنونی به تبع دسته دوم از فقیهان، هردو را ذیل عنوان مشروعیت شرط جمع نموده است. حقوقدانان در تفسیر این حکم گفته اند که شرط نباید مخل به نظام، قانون و اخلاق حسنه باشد. مساله مورد بحث و پژوهش، تفسیر شرط مزبور به عدم اخلال به نظام است که در این نگارش با توجه به برداشت فقها از شرط مزبور بیان شده است که به نظر میآید این برداشت جامع همه اطراف نباشد و فقها از این حکم، مطلوبی اعم از تفسیر برخی حقوقدانان داشته اند.

کلیدواژه ها:

مشروعیت ، شرط ، اختلال ، نظام