تطبیق مضامین اخلاقی و تربیتی در قرآن و شعر در دوران حاکمیت آل بویه و مغولان (اشعار شریف المرتضی و اوحدی مراغه ای)

در فرهنگ اسلامی، قرآن به عنوان کتاب آسمانی یکی از مهم ترین منابع اخلاقی و تربیتی است. به همین دلیل از سوی بسیاری از هنرمندان و شعرا در دوره­های تاریخی به­عنوان یک منبع غنی استفاده شده است. از سوی دیگر هنر شعرسرایی نیز در ادوار گذشته و حال به­مثابه ابزاری کارآمد، در اختیار شاعران بوده است. همواره آن را وسیله انتقال افکار و عقاید و اندیشه خلاق و هوشمندانه خود در رفع مشکلات و موانع و چالش­های گوناگون می دانستند و با توجه به شرایط جامعه و مخاطبین آن، نقاب از رخ اندیشه بر می­داشتند و راهکار مناسب را به جامعه هدیه می کردند. بر همین اساس پژوهش حاضر به بررسی اشعار تعلیمی و تربیتی دو شاعر بزرگ شریف المرتضی و اوحدی مراغه­­ای پرداخته است. شعر این شاعران نیز متاثر از دو دوران حاکمیت مغولان و آل­بویه است. در دوران آل­بویه و مغولان برای شاعران و اهل علم ارزش خاصی قائل بودند. در دوران اوحدی مراغه­ای ارزش عرفان و تصوف در ایران به اوج خود رسیده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر داده­های منابع کتابخانه­ای به رشته تحریر درآمده است. از نتایج این پژوهش چنین برمی­آید که اشعار این شاعران دربردارنده معانی و مضامین والای اخلاقی و تربیتی و اجتماعی هستند که جوامع امروزی هم می­توانند از آن­ها الگو بگیرند.اهداف پژوهشبازشناسی مضامین اخلاقی و تربیتی در قرآن و شعر در دوران حاکمیت آل­بویه و مغولان.مطالعه مضامین اخلاقی و تربیتی در آثار شریف مرتضی و اوحدی مراغه­ای.سوالات پژوهشمضامین اخلاقی و تربیتی چه جایگاهی در قرآن و شعر دوره آل­بویه و مغولان دارند؟مضامین اخلاقی و تربیتی چه جایگاهی در آثار شریف مرتضی و اوحدی مراغه­ای داشته است؟

کلیدواژه ها:

شریف المرتضی ، اوحدی مراغه ای ، مضامین اخلاقی و تربیتی ، آل بویه ، مغولان